Potęgowanie

Mój pierwszy matematyczny cykl, który powstał na studiach

Katarzyna Bułat

wiersze z cyklu

POTĘGOWANIE

JEDNA DRUGA

moje serce

wykładniczo

maleje

za każdym razem

gdy kocham

dzielę je na pół

część zostaje we mnie

część biegnie do „ty” –

jednego z „cię”

należących do {Ciebie}

rozstaje się ze sobą

gdy znikasz

gdy pustoszeje

nasze przecięcie

w dziwnych momentach

jak miecze kłują mnie

bóle fantomowe

kiedy kocham

zmierzam do nicości

nie potrafię

w żadnym z Was

nie ginąć

DWA

moje serce

podwaja się

z każdą miłością

gdy kocham

przyjmuję w siebie

równoległy świat

tworzą mnie warstwy

nierównoliczne –

każda większą jest

aż miejsca mi brak

wtedy wybuchają

we mnie pożary

wykres zapala się

przy jedynce

jak lont

agorafobicznie

mnożę popioły

kiedy kocham

rosnę

aż nie ma mnie już

zupełnie

JEDEN

moje serce

stale równa się

jeden

gdy kocham

nie zmniejszam go

ani nie zwiększam

pozostaję sobą

ciągle identyczną

odporną

na wszelkie działania

czasem nuży mnie

przybrana wartość

chcę od niej uciec

lecz to niebezpieczne

kiedy kocham

nic się nie zmienia

czy w takim razie

w ogóle istnieje?

ZERO

nie mam serca

- - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - -

gdy kocham

wynika ze mnie wszystko

niech mam serce

nie zginę