Nasza przestrzeń
Pisklę
chce ułożyć się
w Twoich ramionach
jak w gnieździe
jak pisklę być
i chce byś mnie karmił
by miękkie pióra Twe
wplotły się w moje
jak twardy dowód
na to ze jestem
wśród Twoich skrzydeł
chce mieszkać
na niebie
mieć własny kawałek
ciepłego powietrza
nie budź mnie kiedy
zapomnę by śpiewać
choć latam
zatrzymaj
nie chmur chce
lecz cienia
8 I, 1 II 2016
Mechanizm
badasz mnie niepewnie
próbujesz
rozpracować mechanizm
a ja jestem wciąż inna
ta i nie ta zarazem
budujesz mnie na nowo
z każdym dotykiem
22 X 2017
Rzeka
uczyń mnie rzeką
popłynę leniwie
pieścić skały będę
jak dłoń Twoja moja
wodospady
nie strwożą
mnie
zsunę się nimi
tak lekko
jak Ty
zsuwasz się
wzdłuż moich pleców
zakola
to kręgi
które Twoje palce
znaczą na skórze
rozchodzi się
dreszcz
widzę morze
oczy
na twarzy tak bliskiej
jak kropla wody
blisko kropli jest
1 II 2016
Przestrzeń
chce tworzyć swoja przestrzeń
z naszych oddechów
uniesień
łez
budować swoje miejsce
zapachem ciała
ubrać je w szept
i schować gdzieś
gdzie nikt nie będzie
szukał nas pytał
jak się mam
bo zadnym słowem
nie umiem nazwać
jak wielkie szczęście
współtworzy nas
15 XII 2017
Ewolucja
leżymy przysunięci do siebie
i zastanawiasz się
czy to ewolucja
dała mi wcięcie w talii
takie że możesz
przełożyć rękę pod spodem
i przytulić mnie mocno
a dla mnie nie istnieje
żadna ewolucja
żadna historia nawet
i żaden czas
tylko Twoja ręka pode mną
moja talia
i głos
który zawisł w powietrzu
17 XII 2016
Impresja wezbrana
moje piersi nabierają kształtu jak wody
z Twoich dłoni zlepionych wokół nich w naczynia
wypełniam Ciebie a Ty mnie napełniasz
wnętrze ciała rzeźbi nurt
7, 19 I 2018
Impresja wietrzna
motto:
„tylko płakać będą na ziemi
zostawione przez nas nasze cienie”
Krzysztof Kamil Baczyński
leżymy na poduszkach
pachnących wiatrem
wyszarpniętą chwila
przykryci pod szyje
znikamy pod łata
i nie chcemy wracać
do pustki
która po nas
została
5 XI 2016, 7 I 2017
grafika z tomiku autorstwa Aleksandry Bułat
Komentarze
Prześlij komentarz