Barok
Dewiza epoki: "Marność nad marnościami i wszystko marność"
Czar trwania: koniec XVI w. - koniec XVIIw.
Ważne pojęcia: kontrast, dualizm, asymetria, dysharmonia, hiperbola, niepokój, dynamizm, dysonans, ekspresja, iluzja, światłocień, zmysłowość, mistyka, ozdobność, opera, portret trumienny, makaronizmy, marinizm, konceptyzm, kontrreformacja
Ważne motywy: marność nad marnościami (vanitas), przemijanie, śmierć, miłość, uciechy życia doczesnego, życie szlachty sarmackiej
Wzorce osobowe: mistyk (człowiek "rozdwojony w sobie", rozdarty między przyjemnościami świata doczesnego a zbawieniem), dworzanin (człowiek wykształcony, lubiący flirtować z kobietami), sarmata (szlachcic polski), patriota
BAROK - notatki
Czar trwania: koniec XVI w. - koniec XVIIw.
Ważne pojęcia: kontrast, dualizm, asymetria, dysharmonia, hiperbola, niepokój, dynamizm, dysonans, ekspresja, iluzja, światłocień, zmysłowość, mistyka, ozdobność, opera, portret trumienny, makaronizmy, marinizm, konceptyzm, kontrreformacja
Ważne motywy: marność nad marnościami (vanitas), przemijanie, śmierć, miłość, uciechy życia doczesnego, życie szlachty sarmackiej
Wzorce osobowe: mistyk (człowiek "rozdwojony w sobie", rozdarty między przyjemnościami świata doczesnego a zbawieniem), dworzanin (człowiek wykształcony, lubiący flirtować z kobietami), sarmata (szlachcic polski), patriota
BAROK - notatki
* nazwa wywodzi
się od portugalskiego terminu barocco
określającego perłę o nieregularnym kształcie
* w historii
polski barok to czas istnienia Rzeczypospolitej Obojga Narodów (1569-1795),
kontrreformacji i soboru trydenckiego
* humanizm
renesansowy został zastąpiony humanizmem
teocentrycznym, dramatyzm życia ludzkiego polegał na tym, że człowiek,
obdarzony wolną wolą, musiał sam podejmować decyzje i brać za nie
odpowiedzialność, musiał też sam się rozeznać w Woli Bożej
* refleksja nad przemijalnością i kruchością życia, śmierć, rozpad
ciała, motyw vanitas
* lęk,
metafizyka, głęboka religijność, niepokój egzystencjalny, nobilitacja brzydoty
* motywy:
teatrum mundi, upływ czasu, Eros i
Tanatos
Rozważania
nad sensem życia ludzkiego zawiera Księga Koheleta (ST). Wynika z nich, że nic
nie ma absolutnej wartości, nie jest trwałe, nie potrafi w pełni uszczęśliwiać.
Ani bogactwa, ani władza, sława, nawet mądrość nie czynią człowieka pewnym i
zadowolonym. Tę myśl wyrażają słowa: „vanitas vanitatum, et omnia vanitas"
- „marność nad marnościami i wszystko
marność".
WAŻNE POJĘCIA I DEFINICJE
ekstaza – „bycie na zewnątrz siebie” – rodzaj odmiennego
stanu świadomości, uczucie uniesienia wiążące się ze szczególnymi przeżyciami
religijnymi i estetycznymi
epitafium – krótki napis nagrobkowy, a także utwór
wierszowany poświęcony pamięci zmarłego
koncept – wyszukany pomysł determinujący treść i budowę
utworu, wykorzystuje bogate środki wyrazu
marinizm – kierunek w poezji barokowej zapoczątkowany
przez włoskiego poetę Giambattistę Mariniego, wyróżniający się wirtuozerią,
dworską elegancją, grą słów
sumacja – charakterystyczny dla liryki barokowej rodzaj
puenty, w której wcześniej przywołane kluczowe stwierdzenia ulegają
znaczeniowemu zsumowaniu, by stworzyć nowe zaskakujące rozwiązanie
chiazm – rodzaj paralelizmu składniowego, który polega
na odwróceniu kolejności dwóch całości składniowych: drugie zdanie powtarza w
odwrotnej kolejności porządek pierwszego
sarmatyzm – ideologia, mentalność i styl życia,
charakterystyczne dla szlachty końca XVI, XVII, XVIII w., sarmaci wyznawali
ideał złotej wolności i dążyli do zachowania swoich przywilejów,
przeciwstawiając się wszelkim zmianom ustrojowym mającym zmienić ich pozycję;
wierzyli, że Polska ma do odegrania szczególną rolę w Europie ze względu na
swój wyjątkowy ustrój; byli zamknięci na obce wpływy, uważali, że to, co
polskie, jest najlepsze, cechowali się fanatyczną religijnością, ksenofobią,
gościnnością, skłonnością do kłótni i bijatyk
ksenofobia – nadmierna niechęć lub wrogość w stosunku do
cudzoziemców i wszystkiego, co obce
megalomania – przesadne poczucie własnej wartości,
przekonanie o wyjątkowych możliwościach intelektualnych, tendencja do
przeceniania swoich umiejętności, sukcesów, osiągnięć
pamiętnik – relacja prozatorska o zdarzeniach, w których
autor uczestniczył, bądź których był świadkiem
TWÓRCY I DZIEŁA
Mikołaj Sęp-Szarzyński (1550-1581) poeta z pogranicza dwóch epok – sonety, dwoistość ludzkiej natury, Bóg
nieznany i niedostępny dla człowieka, poczucie przemijalności, śmierć, nicość,
bezwartościowość istnienia
Hieronim Morsztyn (1580 - 1626) – wszelkie przyjemności są tylko marną złudą
Jan Andrzej Morsztyn (1620-1693) – fraszki, erotyki, zmysłowość i seksualność, miłość i śmierć (Eros i
Tanatos), cielesne rozkosze porównywane do intensywności stanów agonalnych
Wacław Potocki (1621-1696) –
wiersze o śmierci, rozkładzie
Jan Chryzostom Pasek
(1636-1701) – „Pamiętniki” –
autor przedstawia tam siebie i Polaków w jednoznacznie pozytywnym świetle,
zmienia fakty, koloryzuje i fantazjuje, ale jednocześnie w barwny sposób
opisuje szlacheckie zwyczaje, zachowania i zdarzenia wojenne, utwór daje
plastyczny obraz życia ówczesnej niezamożnej szlachty, tworzy mit polskiego
żołnierza – dzielnego, uczciwego i skłonnego do poświęceń
KIERUNKI
W LITERATURZE BAROKOWEJ
Twórca barokowy to najczęściej człowiek
„rozdwojony w sobie”: z jednej strony przekonany o znikomości wszystkiego, co
ziemskie, i dążący do zbawienia duszy, z drugiej zaś doceniający „światowe
rozkosze”, pragnący sławy i uznania.
Te przeciwstawne wątki współistnieją w twórczości wielu pisarzy. Artysta stara
się za wszelką cenę przyciągnąć uwagę odbiorcy, zaskoczyć, zadziwić, porusza
więc raczej sferę emocji niż intelektu. Sięga po niecodzienne pomysły
(koncepty), nie stroni od tematów tabu, opisuje drastyczne sytuacje, nie cofa
się przed użyciem wulgaryzmów, eksponowaniem brzydoty, makabry. Wykorzystuje
przy tym całą gamę wyrazistych środków stylistycznych i wersyfikacyjnych: anafory, antytezy, hiperbole, inwersje,
oksymorony, paradoksy, dysonanse, peryfrazy, przerzutnie.
Marinizm
|
kierunek nazwany od nazwiska włoskiego
poety Giambattisty Marina
dążenie do wirtuozerii formy
kwiecisty styl lubujący się w cudowności, zaskoczeniach,
olśniewających konceptach, odwołujący się do fantazji oraz natchnienia
poety
dążenie do kompozycji otwartej,
dowolność, przypadkowość
przekonanie, że poezja ma zadziwić,
zaskoczyć niezwykłością operacji językowych, metafor, szokujących
paradoksów, zestawień antytetycznych, oryginalnych epitetów, śmiałych
porównań
|
Konceptyzm
|
kierunek w poezji barokowej bliski
marinizmowi
oparcie utworu na koncepcie –
niezwykłym, zaskakującym pomyśle, dotyczącym stylu lub kompozycji
dzieła
stosowanie różnorodnych środków mających na
celu zaskoczenie odbiorcy (takich jak gra słów, antyteza, paradoks, gradacja, sumacja)
|
Poezja
metafizyczna
|
twórczość ukazująca trudną kondycję
egzystencjalną człowieka, jego wewnętrzną walkę (trudny humanizm /
humanizm heroiczny)
motyw zmagania się sił dobra i zła, Boga i
szatana, światła i ciemności
|
NURTY
W LITERATURZE POLSKIEGO BAROKU
W literaturze polskiej dojrzałego i późnego
baroku występują dwa główne nurty:
Nurt
dworski
|
Nurt
sarmacki (ziemiański)
|
rozwija się pod wpływem wzorców płynących z Zachodu,
przede wszystkim z Włoch oraz Francji
jest związany z kulturą magnacką
tematyka: głównie miłosna (poezja światowych
rozkoszy) albo metafizyczna (przemijanie, śmierć)
|
ma rodzimy, oryginalny charakter i odwołuje się do
ideologii sarmatyzmu
jest związany z kulturą szlachecką
tematyka: codzienność, dylematy religijne, problemy
obyczajowe, sprawy narodowe itp.
główni przedstawiciele: Jan Chryzostom Pasek, Wacław Potocki, Wespazjan Kochowski
|
Większość utworów najwybitniejszych twórców
polskiego baroku (Jana Chryzostoma Paska, Jana Andrzeja Morsztyna, Wacława
Potockiego) została opublikowana drukiem dopiero w XIX i XX w. Między innymi
dlatego literatura barokowa długo nie była doceniana przez historyków literatury.
SENTENCJE
„Staraj się zawsze odnosić zwycięstwa raczej nad sobą
niż nad losem i zmieniać raczej swoje pragnienia niż porządek świata” –
Kartezjusz
„Człowiek jest tylko trzciną, najwątlejszą w
przyrodzie, ale trzciną myślącą” – Blaise Pascal
„Zważmy zysk i stratę, zakładając, że Bóg jest.
Rozważmy te dwa wypadki; jeśli wygrasz, zyskujesz wszystko; jeśli przegrasz,
nie tracisz nic” – Blaise Pascal (zakład Pascala)
„I nie miłować ciężko, i miłować / Nędzna pociecha” –
Mikołaj Sęp Szarzyński
„Pokój - szczęśliwość; ale bojowanie / Byt nasz
podniebny” – Mikołaj Sęp Szarzyński
„Między śmiercią, rodzeniem byt nasz ledwie może / Nazwan
być czwartą częścią mgnienia” – Daniel Naborowski
źródła: opracowane na podstawie szkolnych notatek, podręczników do liceum wydawnictwa Operon oraz repetytorium do matury rozszerzonej z polskiego wydawnictwa WSIP
Komentarze
Prześlij komentarz